Skattelikninga (opphørt), 2008

Heile landet, inklusive kontinentalsokkelen og svalbard, fylker og kommunar.

Årleg

Ikkje relevant

Likningsregisteret i den forma som det blir overført frå Skattedirektoratet blir lagra. I tillegg blir dei gjennomarbeida statistikkfilene lagra.

Føremålet med statistikken er å gje eit oversyn over utlikna skattar, grunnlag for utrekning av skattar og frådrag og nedsettjing i skatt, etter skattytargruppe. Statistikken finst på kommune-, fylkes- og landsnivå.

Statistikken er med i datagrunnlaget til Statistisk sentralbyrå sin skattemodell LOTTE som reknar ut endringar i skatteprovenyet som følgje av endringar i skattereglane. Statistikken blir dessutan brukt til sjølvstendige utrekningar av skatteprovenyet på oppdrag for Finansdepartementet.

Kvart år blir skattestatistikken for personlege skattytarar, saman med skattestatistikken for etterskotspliktige og sjølvmeldingsstatistikken, presentert i eit eige kapittel i statsbusjettet (St.prp. nr 1).

Statistisk sentralbyrå har heilt sidan 1884 utarbeida årleg statistikk over kommuneskattelikninga. Frå 1936 har det òg blitt utarbeida statistikk over statsskattelikninga.

Fram til inntektsåret 1948 var kjelda for skattestatistikken skjema med summariske oppgåver som blei fylt ut av skattenemndene i kvart skattedistrikt, men frå og med dette året byrja ein i tillegg å henta inn kopier av skattelistene og leggja til rette desse maskinelt slik at ein òg fekk opplysningar om den enkelte skattytar. Dette blei likevel eit for omfattande arbeid for SSB og ein gjekk i byrjinga av 50-talet over til å trekka eit representativt utval frå skattelistene.

Frå og med 1967 endra skattestatistikken seg ved at ein fekk registerbaserte likningsresultat om den einskilde person på magnetbånd. Likningsregisteret er eit av dei eldste elektroniske registra i SSB og blir henta inn kvar haust frå Skattedirektoratet.

Sentrale brukarar er Finansdepartementet, kommunar og fylkeskommunar, forskings- og utreiingsinstitutt og media.

Medan skattestatistikken for personlege skattytarar syner utrekningsgrunnlaga for dei ulike direkte skattene gjev sjølvmeldingsstatistikken meir detaljerte opplysningar om ymse skattepliktige inntekter.

http://www.ssb.no/selvangivelse/

Skattestatistikk for personlege skattytarar blir òg presentert kvart år i "Skattestatistikk for personlige skattytere. Skatteoppgjøret" http://www.ssb.no/skattoppgjor/

Skattestatistikken er kjelda for all statistikk om utlikna skatter og frådrag og nedsettjingar i skatt for forskotspliktige og etterskotspliktige skattytarar. Denne statistikken inngår òg i andre statistikkar i Statistisk sentralbyrå.

Skattestatistikk for etterskuddspliktige http://www.ssb.no/skattepl/

Inntekts- og formuesundersøkjinga for hushald http://www.ssb.no/ifhus/

Inntektsstatistikk for personar og familiar http://www.ssb.no/inntpf/

I tillegg inngår opplysningar frå skattestatistikken i ein rekke andre undersøkjingar, som til døme

Levekårsundersøkjinga Helseundersøkjinga Folke-og boligteljingane Bohøveundersøkjinga

Statistikklovas §3.2.

Ikkje relevant

Statistikken er ein fullteljing og byggjer på opplysningar frå den ordinære skattelikninga for forskotspliktige og etterskotspliktige skattytarar. Eininga er skattytargrupper i kommunar. Inntekts- og formuespostane i tabellane omfattar berre beløp som er skattlagde.

Hovedkjelden er likningsregisteret som blir henta inn frå Skattedirektoratet, og Skattedirektoratet sitt register for etterskotspliktige skattytarar. Likningsregisteret inneheld opplysningar på individnivå om alle grunnlaga for utrekning av inntekts- og formuesskattane til kommune, fylke og stat og for medlemsavgifter til folketrygda, i tillegg til dei ulike frådraga og nedsettjingar i skatt. Desse opplysningane blir aggregert opp til skattytargrupper på kommunenivå.

Totalteljing.

Registra blir innhenta frå Skattedirektoratet på elektronisk form.

I Statistisk sentralbyrå blir det gjort maskinelle kontrollar for å sikra konsistensen i datamaterialet. For det første blir beløp flytta mellom postane dersom det er mogeleg for å oppnå konsistens mellom grunnlaget for utrekning av skatten og skattebeløpet. Dersom grunnlaget manglar eller avvik for mykje i høve til ei på førehand fastsett feilmargin, blir dessutan grunnlaget i nokon tilhøve rekna ut frå storleiken til skattebeløpa. Makrotal frå skattestatistikken blitt til slutt samanlikna med den summariske skattestatistikken til Skattedirektoratet for å avdekkje eventuelle store avvik.

Grunna storleiken på datamaterialet, både når det gjeld talet på observasjonar og talet på beløpsfelt, er det ikkje praktisk mogeleg å gjennomføra alle typar konsistenskontrollar på individnivå. Fleire av dei oppgjevne variablane kan heller ikkje bli kontrollert mot andre statistikkar, då dei berre finst i dette uttrekket frå Skattedirektoratet. Kontrollane vil derfor ikkje klargjera alle feil i statistikken.

Det er ikkje brukt nokon estimeringsmetode.

Ikkje relevant

Statistikken er samanliknbar tilbake til 1948 (jf. punkt 2.1.). For tidlegare år er det ikkje skilt mellom personlege og etterskotspliktige skattyterar. Både datagrunnlaget og prinsippa for statistikken er endra over tid. Endringane skattesystemet har gått igjennom i åras løp, blir reflekter i datagrunnlaget og påverkar kontinuiteten i tidsseriane.